عشق از دیدگاه و منظر حافظ به گونه ای متفاوت از دیگران

آکاایران: عشق در دیوان حافظ  از دل روزگاران کهن تاریخ تا به اکنون و عصر حاضر هر شخصی چه کوچک و چه بزرگ در رابطه با  عاشقی دیدگاه و عقیده خود را به هر زبانی بیان کرده اند و هریک نیز گوشه ای از این احساس درونی انسان را بازگو نموده اند ولی حافظ به گونه ای که در اشعارش پیداست متفاوت از دیگران تعرف ویژه ای از این مقوله دارد و این احساس را صرف نظر از چند پهلو بودن غزلیاتش به گونه ای خدایی و آسمانی معرفی کرده است در ادامه چند بیت از دیوان حافظ را خواهید خواند که واژه عشق در آنها آمده است  و در بر گیرنده معانی فوق العاده و روحانی هستند.

عشق در غزلیات حافظ

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

—————————–

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

—————————–

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

—————————–
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

—————————–
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

حافظ از دولت عشق تو سلیمانی شد
یعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست

—————————–
چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست
به صدق کوش که خورشید زاید از نفست

—————————–
حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست

گدای کوی تو از هشت خلد مستغنی ست
اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادست

—————————–
اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی
اساس هستی من زان خراب آبادست

غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

—————————–
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق
دوست را با ناله شب های بیداران خوش است

—————————–
عرضه کردم دو جهان بر دل کارافتاده
بجز از عشق تو باقی همه فانی دانست

---